Hoe aardig ben jij voor jezelf?
- Wat zie jij als je in de spiegel kijkt?
- Wat vertel je tegen jezelf?
- Kijk eens een minuut in de spiegel, en observeer je gedachten
- Wat zeg jij tegen jezelf, als je jouw-zelf ziet?
Liever voor jezelf zijn
Wij zijn vaak heel goed in staat om het beste in andere mensen te zien. En we zijn ook vrij goed om de uitdagende kwaliteiten –zoals ik ze hier maar even noem- van die ander met een positieve inslag te benaderen. Maar om deze vertaalslag naar onszelf te maken blijkt een stuk lastiger te zijn.
De oorsprong van ons gedachtengoed kunnen we terugvinden in onze kindertijd. Hier wordt de basis gelegd van onze interne dialoog. Hoe onze ouders over ons spraken, zo spreken wij over onszelf.
Jij werd bijvoorbeeld geprezen als je zelfstandig was; wat goed dat jij al zelf je ontbijt kan maken, en wat wijs dat je zelf ervoor kan zorgen dat je er zo verzorgd en leuk uitziet, en wat een grote meid ben jij dat je al alleen naar school kan lopen/fietsen. Jij kan het vast allemaal “lekker” alleen, toch!?
En jij werd misschien wel afgewezen als je niet zorgde dat je kamer was opgeruimd, als je geknoeid had aan de tafel, of als je een brutale mond had. Mag jij nu brutaal zijn? Soms is dat brutale meisje namelijk héél handig!
Daarnaast ‘hielpen’ de meningen en overtuigingen van alle anderen die we op ons levenspad tegenkwamen mee in het vormen van onze IKjes. Wat was aanvaardbaar, en wat juist helemaal niet. Wat vond men van jou als jij A, B of C deed en hoe verhield jij je daarnaar? Waar moest jij je aanpassen en waar kon jij helemaal vrij en jezelf zijn?
Allemaal laagjes die over ons heen gelegd werden. We gingen ons aanpassen, ervaarde dat liefde voorwaardelijk was en deden steeds een beetje beter ons best, zodat we de afwijzing niet hoefden te ervaren maar ons geliefd en erkend voelden.
De basis is het fundament van ons bestaan.
Hoe bewust ben jij van jezelf? Heb jij het recht om hier te zijn? Natuurlijk heb jij dat, anders was je hier niet! Maar hoe voelt dat voor jou? Hoe thuis voel jij je? Voel jij je veilig? Voel jij je veilig in je eigen huis? Verlies jij gemakkelijk de balans uit het oog? Kan jij gemakkelijk meebewegen met verschillende situaties?
De basis ligt op ons eerste chakra en dat gaat over het bestaansrecht – ons zelfbehoud.
Wat zeg jij nu tegen jezelf?
Hou vandaag eens een dagboekje bij de hand, zodat je alle interne dialogen kan opschrijven.
Wat zeg jij de hele dag tegen jezelf? De kunst is om zonder oordeel jezelf –jouw eigen gedachtengoed- te observeren en noteren.
Ben jij de kritische ouder voor jezelf? Heb je begrip voor jezelf en kan je met liefdevolle ogen naar jezelf kijken? Luister jij naar wat je nodig hebt en kan jij daar dan ook naar handelen?
Neem de verantwoording over je eigen denken
- Het is belangrijk dat wij de verantwoordelijkheid nemen over ons eigen denkpatroon en over ons eigen handelen. Anders zouden we onze toekomst afgeven en in handen leggen van de ander. En dat is niet wat je wilt, toch!?
- En ja, het is best spannend om je bewust te worden van je eigen denkpatroon. En het heeft ook moed nodig om dat proces aan te gaan.
- Daarnaast heeft het ook écht niet zoveel zin om onze ouders verantwoordelijk te (blijven) houden voor wat zij hebben gedaan of juist niet hebben gedaan. Ook als zij er een (gigantische) puinhoop van hebben gemaakt.
- Je doet er jezelf geen plezier mee om een wrok te blijven koesteren en je zou er jezelf ook nog eens tekort mee doen. Je bent het waard om jouw fijnste leven te leiden. En gelukkig hebben we daar een keuzenvrijheid in.
- Ik ga er vanuit dat iedere ouder doet wat hij of zij kan of kon doen op dat specifieke moment. Zij hebben gedaan wat zij konden, met de bagage die zij hadden. Als zij anders hadden gekund, dan hadden zij het anders gedaan.