Oordelen; we vinden overal wat van
Waar maak jij je schuldig aan? Wat spreek jij niet recht uit?
We vinden overal wat van
We vinden overal iets van. Herken jij dat ook? Natuurlijk wel!
Die is te traag, die kan wel een tandje harder werken anders moet ik al het werk alleen doen.
Die praat teveel met en heeft ook overal een mening over, maar wacht ook met alle winden mee, als die nou eens wat sneller zou zijn dan waren we op tijd klaar geweest.
Die is altijd te laat, en heeft legio excuses om weer eens te laat te zijn waar niks mee wordt gedaan, want er wordt hier met twee maten gemeten.
Het is opmerkelijk dat die collega wel kan feesten, maar niet naar het werk kan komen –die was toch ziek!?
En ga zo maar even door
vaak worden dit soort uitspraken niet rechtstreeks gedaan, maar achter iemands rug. Al voelt men in de onderstroom écht wel wat de ander zegt, hoe de ander zich voelt, of wat die ene werkelijk over die ander denkt.
Hoe zinvol zou het zijn om dingen gewoon naar elkaar uit te spreken?
Maar écht! Oprecht naar elkaar zijn; eerlijk over hoe jij je voelt en wat je ervaart, zonder dat persoonlijk te maken.
Wat zou de wereld er dan fijner uitzien, toch?
Het kan ziekmakend zijn voor een werksysteem om je schuldig te maken aan soortgelijke uitspraken zonder er actie op te ondernemen. En als je dit niet meteen bij de wortel aanpakt, dan ontstaat er misschien een cultuur gecreëerd vanuit angst. Zo’n cultuur is maar moeilijk te doorbreken. En het vergt ook nog eens heel veel van elkaar –wat weer niet ten goede komt voor de klant!
Datgene wat jij wel en niet prettig vindt aan de ander, zegt namelijk álles (!) over jou en helemaal niet zo veel over de ander.
Geen populaire uitspraak, dat begrijp ik! Maar wel een eerlijke.
Het is dan ook heel interessant om te onderzoeken wat maakt dat jij ergens last van hebt (of juist prettig vind aan die ander).
Je zou kunnen denken; maar ik ben echt niet de enige die daar laatste van heeft. En misschien heb je ook heel veel medestanders gevonden die er net zo over denken als jij. En dat begrijp ik ook, als geen ander. Maar kom je daar verder mee?
Het blijft dus nog steeds interessant om die vraag bij jezelf neer te leggen. Wat maakt nou dat jij daar ‘last’ van hebt? Wat zegt dat over jou? Waar wordt je door uitgedaagd? Waar is dat ontstaan? Wat mis jij op dat moment? Wat heb jij nodig op dat moment? En is er iets dat jij aan jezelf op dat moment kunt geven – op de lange- en korte termijn?
Zou het kunnen dat jij veel meer macht in je hebt dan jij zelf denkt?
Hoe zou het voor je zijn om te benoemen wat je voelt en ervaart? Het antwoord daarop kan nóg veel interessanter worden! Maar voorop staat dat er een veilige ruimte gecreëerd is waar jij vrijuit kan spreken, waar jouw gevoelens en uitingen er mogen zijn, en waar eenieder gerespecteerd wordt.
Voel jij je weleens verraden? Kan het dan zijn dat jij je schaamt over delen die in jou aanwezig zijn maar die jou nu in de weg staan?
Daarnaast is er op één ieder van ons wel íets aan te merken
Als jij het idee hebt dat je kop eraf gehakt wordt, omdat jij je hoofd boven het maaiveld uitsteekt, dan weerhoud je dat misschien ook om stappen te nemen.
Verwijten maken we wellicht allemaal. Maar weet ook dat jij een ander schuldig maakt om jezelf in onschuld te kunnen wassen. Dat doe je uit het gemak voor jezelf. Op deze manier hoef jij niet naar jezelf te kijken, je stelt jezelf boven die ander en pleit jezelf heilig.
Verwijten zijn als vergif voor je ziel, omdat het je belemmerd tot groei. Maar verwijten zijn ook als vergif voor een ander, want wat als blikken konden doden…
Wat als jij jezelf verantwoordelijk houd voor je eigen leven? Wat als jij de bestuurder bent die aan het roer staat van je eigen vaart? Wat als jij écht alles zelf in de hand hebt!? Verwijt is een beschermingsmechanisme om geen pijn te voelen. Neem de verantwoordelijkheid voor je eigen leven. Jij bent de enige die jouw leven kan aanpassen vanuit jouw binnenwereld. De wereld is een spiegel; zo binnen, zo buiten. Je trekt –al dan niet bewust- situaties aan op basis van wat je uitzendt.
Voel jij je afgewezen? Kan het dan zijn dat jij je afgewezen voelt, omdat er delen zijn die jij in jezelf afwijst?
Hoe dan wel?
Wij mensen hebben allemaal een thema waarop we wat minder sterk zijn of behoeftig, een thema waarin we ons afhankelijk maken van anderen. Dat zijn vaak thema’s waarin we regelmatig getriggerd worden.
En nu vraag ik jou;
- Hoe zou het voor je zijn om de ander te vertellen wat iets met je doet? Wat heb je daarvoor nodig en wie heb je daar eventueel bij nodig?
- Zou het dan kunnen dat jullie samen van elkaar weten waarin je getriggerd word, zodat jullie elkaar aanvullen? Hoe zie je dat voor je?
- Wat is jou eigen verantwoordelijkheid en hoe neem jij die? En uit welke acties blijkt dat jij verantwoordelijkheid neemt over je eigen handelen?
- Hoe kan je van elkaars kwaliteiten gebruik maken? Waar en wanneer zou je die inzetten?
- Mogen jullie fouten maken? En hoe kom je daar op terug? Hoe doe jij dat? Kijk eens eerlijk naar jezelf, zonder oordeel.
- Kan jij de groei in iemands ontwikkeling zien en waarderen? Geef eens voorbeelden waaruit dat blijkt.
- Hoe veilig is het om met jou in gesprek te gaan? Ben jij eerlijk naar jezelf en die ander, durf je open te zijn, kan jij spreken vanuit je gevoel, durf jij de waarheid te spreken –ook als het moeilijk is, roddel jij wel eens?
- Hoe zelfbewust ben jij? Ben jij je bewust van je belemmerende overtuigingen en daaruit voortkomende destructieve patronen?